Wiersz powstał w ramach konkursu literackiego "Ślady powstania styczniowego. Historia i pamięć".
„W Mostach”
Dziś mija lat sto sześćdziesiąt
od styczniowego powstania,
kiedy wśród wolnych Polaków
wojenne trwały działania.
Na Krymie wojna wybuchła
- Polacy szansę ujrzeli.
I gdy Rosja pokonana,
powstanie to rozpoczęli.
Pewnego dnia zimowego
do walki padło wezwanie.
Liczono, że dzięki temu
Polska znów wolną się stanie.
Lecz mimo starań największych,
przewaga jest armii wrogiej.
Więc zamiast bitwy otwartej
inną wybraliśmy drogę.
Podjęto się walki w lasach,
gdzie partyzanci zuchwali
atakowali z ukrycia
liczne oddziały Moskali.
Walczyła tak też drużyna
pułkownika Wierzbickiego.
On w Mostach zaatakował
żołnierzy wojska carskiego.
Zwycięską stoczył potyczkę,
Rosjanie zostali przegnani.
Lecz choć obronił pozycje,
umarli jego kompani.
Nim wróg znów zebrał swe siły,
oddział wrócił do Blinowa.
Tam mogli w końcu odpocząć,
poległych braci pochować.
Odznaczył się Romiszewski
podczas tych bojów zaciętych.
On dzielnie walczył, dowodził,
Rozbijał Moskali rzędy.
W czasie szarży kosynierskiej
dał pokaz swojego męstwa.
Umarł, w pierś samą trafiony,
Nie ujrzał swego zwycięstwa.
Tym bohaterom powstania
cześć i hołd oddać możemy,
Gdyż w Brzozówce i Blinowie
mogiły ich odnajdziemy.
Przystańmy tam na chwileczkę,
pamięć powstańców uczcijmy.
I idąc za ich przykładem,
W miłości do Polski żyjmy.